Onvergetelijk Leven: EEN WONDER OP DE LINDELAAN...

Het is 15 december 2016 als ik mijn vijfde stagedag bij “ONVERGETELIJK
LEVEN” mee mag lopen.

Veel namen.
Na zoveel dagen begin ik eindelijk een klein beetje zicht te krijgen op de deelnemers.
Ik ga de namen onthouden en leer ook de kleine specifieke mankementjes.
Die ene mevrouw (ik noem haar mevrouw G) is door haar rustige uitstraling een opvallende verschijning.

Ze lijkt bij de tijd maar ook kwetsbaar in mijn optiek.

Echter daar ik niet gehinderd word door enige ervaring ben ik voorzichtig met mijn mening.
Nee, mijn ogen en oren open houden is het credo. Tevens goed opletten op mijn leermeesters.

SJOELEN!
Tijdens een rustig moment leg ik de sjoelbak op tafel en nodig ik deelnemers uit om mee te spelen.
Al gauw melden zich drie dames waaronder mevrouw G. Ik bewonder haar in stilte. We hebben plezier en al snel komt meneer A erbij staan.

Meneer A heeft wat minder contact met de andere deelnemers. Zijn spraakvermogen is slecht en voor mij is het best nog moeilijk om hem te bereiken.
Mevrouw G doet haar best maar maakt zachtjes kenbaar dat ze het jammer vindt dat ze zo slecht sjoelt.
Al gauw verlegt zij haar aandacht naar meneer A. “Kom maar. Doe maar zo…”; en ze maakt de bekende schuivende beweging met haar arm.

Ze is geduldig en praat heel zacht op hem in.

Gezegend…
Meneer A begrijpt het niet maar ze gaat door. Ze pakt zijn hand en ze doet lief.
Ik doe een stapje terug en sla stilletjes het tafereeltje gade. Mevrouw G kijkt schuin omhoog en praat op hem in.
Plotseling verschijnt er een brede lach op het gezicht van meneer A.
Zijn gezicht lijkt even een reis naar het verleden te maken. Zijn ogen dansen een moment.
Ik krijg kippenvel. En realiseer mij dat dit bijzondere moment onderdeel is van mijn toekomstige werk. Ik ben gezegend!