Ik was als eerste binnen om de boel op te starten en langzaamaan druppelen de eerste bouwvakkers binnen.
Maandagochtend. Vandaag start de laatste week van dit grote renovatieproject.
Tevens de laatste week van mijn rol als portier.
Ik sta buiten te wachten op het moment dat het alarm eraf gaat. Om mij heen hoor ik zelfs de eerste grappen. Hm...
Ik dwaal in gedachten af naar het afgelopen etmaal.
Voor moeder hadden we een surpriseparty georganiseerd in het verzorgingstehuis. We hadden mazzel met het mooie weer want we konden beneden in de binnentuin zitten. Met een klein gezelschap hadden we plaatsgenomen en moeder werd naar beneden gehaald voor een 'wandeling'. Wow! Dat moment dat ze de tuin in reed en de verrassing tot haar doordrong.
Mooie traantjes en de verrassing dus al geslaagd!
Mijn gedachten worden verstoord door Menno, de heftruckchauffeur. Op die heftruck met die irritante piep in zijn achteruit! Nu had hij echter zijn truck pal naast mij geparkeerd. Menno loopt weg en ik boots hard fluitend het piepje na. Menno is reeds enkele meters verwijderd en draait zijn hoofd om. Hij hoort klaarblijkelijk het geluid en loopt met enige verwondering terug. Dan ziet hij mij staan en ik schiet in de lach. Gefopt! Hahaha! Mijn dag kan niet meer stuk!
Gisteren dus. Moeder verwerkt de verrassing en veegt de tranen weg. Mijn broer en ik kijken elkaar even aan. Een blik zegt genoeg. Mooi! Koffie, zelfgemaakte taarten. Drank en een bittergarnituurtje. Een compleet feest!
Ik sta op de bouwplaats met mijn eigen gedachten. Denkend aan vroeger. Toen wij nog verzorging nodig hadden van moeder... Zucht...
Na 2 uur en veel gemaakte foto's is het tijd om op te stappen. Moeder wordt door zus naar de kamer gebracht en daar laten we haar achter voor een welverdiende rust. Moeder 91 jaar. Op naar het volgende lustrum.
No comments:
Post a Comment