Maandag 18 augustus mijn eerste werkdag na de vakantie. Tegen de middag vroegen 2 van mijn collega's of ik mee ging roken. Ik liep met ze mee naar de lift en weldra stapten we in en gaven we de lift opdracht om ons van de zesde naar de eerste verdieping te verplaatsen.
Ik stond achter in de lift en de 2 anderen stonden bij de deur.
Ik ken deze jongens al wat langer, ze zijn toevallig beiden boomlang en dito rond. Types waarbij ik 's avonds een blokje om voor ga.
Deze 2 echter hebben het hart op de juiste plaats en we kunnen gelukkig door één deur.
De lift kwam op gang en of het door de opwaartse druk kwam of iets anders weet ik niet. Op het moment dat de lift een vijf aan gaf, ontglipte mij een harde wind.
(Ik dacht nog: he, dat heb ik anders nooit...!).
De jongens reageerden gelijktijdig en beukten tegen de liftdeur aan.
De lift kwam met een dreun abrupt tot stilstand, ons met een wolk van stof bedekkend.
Een moment was het stil. Ik keek vanuit mijn hoekje een beetje schuin omhoog...
Van links naar rechts. "Is hier iemand met claustrofobie?" vroeg ik voorzichtig.
Beide schudden ontkennend het hoofd en één van hen belde de centrale. "We zitten vast!"
Terwijl aan de andere kant van de lijn werd gemeld dat er iemand langs zou komen, begonnen wij de binnendeuren weer in de rails te hangen.
Na een poosje worstelen lukte het om ook de buitendeuren iets opzij te schuiven en kon ik zien dat we ongeveer een meter boven de vierde verdieping hingen. De ruimte van de opening was slechts gering maar toch konden we alledrie door de spleet de vrijheid tegemoet.
Over de oorzaak van dit incident sprak niemand meer...
