De mensen van
mijn generatie weten dit vast nog wel.
De serie “Pipo de
clown” beleefde haar hoogtepunt in mijn jeugdjaren.Pipo was een hype!
Cor Witschge speelde de hoofdrol.
Herbert Joeks gaf
de indiaan Klukkluk onvergetelijke naamsbekendheid.
“Mij zijn niet
van de gelukkige..” en “Gossiepossie seg!”
Op onnavolgbare
wijze ontwikkelde hij nieuw taalgebruik bij de jeugd.Op de schoolpleinen waren de immitaties niet van de lucht!
Zet vervolgens
Mamaloe (Marijke Bakker) er bij en het plaatje is compleet.
De oude
kampeerwagen werd getrokken door het ezeltje ‘Nononono’.We reisden thuis mee dit rondtrekkende circus.
Alleen wij?
Nee, er was ook
een heus boevenduo. Snuf & Snuitje.
Zij probeerden
het leven van de circusartiesten op de kop te zetten.
Legendarisch
waren de uitspraken van de verschillende spelers.
Zo eindigde Pipo,
met zijn specifieke stemgeluid, altijd een avontuur met:
“Dag vogels, dag
bloemen, dag kinderen… Slaap lekker..”
Er was ook een
directeur. Zo’n echte met een hoge hoed.
Willy Ruijs was
verantwoordelijk voor het succes van deze rol.Dat hij van lekkere gebakjes hield was duidelijk te zien aan zijn figuur.
Hierdoor ontstond de bijnaam Dikke Deur.
De ondeugende clown
wist de goede man vaak te foppen door hem een gebakje voor te houden.
Tegen de tijd dat
een aflevering ten einde liep, was de Dikke Deur dan ook vaak een beetje in
mineur.Hij rende dan, in zoverre zijn beentjes het gewicht mee konden torsen, in paniek rond en riep met een benauwd stemmetje:
“Pipo! Koeien!!!”
En Pipo? Die
lachte in zijn vuistje terwijl Mamaloe hoofdschuddend toe keek…
Afgelopen jaren
werd dit soort series vaak een nieuw leven in geblazen.
Met de
hoofdrolspelers van deze tijd!Stiekem vind ik dit een beetje oneerbiedig tegen de hierboven beschreven grootheden uit mijn tijd.
Onaardig tegenover Willy, Herbert, Marijke en Cor die de typetjes groot maakten.
Tegelijkertijd
besef ik dat ik ouder word. En dat mijn ouders hetzelfde gevoel moeten hebben
gehad als zij terugdachten aan de helden uit hun tijd.
Ik noem
bijvoorbeeld de hoofdrolspelers uit radioserie “de Bonte dinsdagavondtrein” en
de televisieserie “Pension Hommeles” (1958).
Voor de generatie
van mijn ouders waren dit onvervangbare grootheden.
Net zoals de
Irene M’s, Albert V’s en de Chantal J’s de helden zijn van de huidige
generatie.
Trouwens, stel je
eens voor hoe het klinkt als Carlo B. zegt:
“Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen… Slaap lekker..”
%2Bin%2Bblue.JPG)
%2Bin%2Bblue.JPG)
%2Bin%2Bblue.JPG)
