31 January 2008

2001 - Ik weet wat haar te wachten staat...

Bij het afscheid van groep 8

Ik weet wat haar te wachten staat
die allerlaatste dag.
Nog even tafels, stoelen recht
een tas met tekeningen
een hoofd vol herinneringen.

Ik weet wat haar te wachten staat
een stil en klein verdriet.
De impact niet te overzien
voor haar ben ik de vreemde.
Adam, in het hof van Eden.

Ik weet wat haar te wachten staat
straks komt de zachte pijn.
De leerkracht staat er hulpeloos bij.
De school verlaten, zij aan zij
straks alleen en eindelijk vrij.

Lief huilend kind, reik mij je hand
je leeft dit niet alleen.
Dit enge afscheid van je school
dag vrienden en vriendinnen.
Je zoektocht gaat beginnen.

Ik weet wat haar te wachten staat.
Maar wie weet het van mij?

30 January 2008

Al het goed komt in drieën...

U heeft gewonnen!
Nieuwjaar. Ik hang op de bank. Even bijkomen van de jaarwisseling.
Plotseling gaat de bel. Ik sleep mijzelf naar de voordeur.
Een man in een net pak met zo'n zwarte pet op vraagt beleefd of ik mijnheer Steensma ben. Ik antwoord bevestigend.
"U heeft meegedaan aan de prijsvraag 'Drie goede doelen uit eigen beurs?"
Ik knik. "U heeft gewonnen!" Ik herinner mij de bewuste dag.
Ergens in juni vorig jaar.

Limousine voor het Hilton hotel
Een kruiswoordraadsel insturen, postzegels plakken en WINNEN.
Hoofdprijs: avondje stappen met Ben Saunders, Lisa Lois of Destiny's child.
Nou, je raadt het reeds!
Ik trek mijn joggingbroek aan, jump in mijn gympies, kus mijn vrouw en een uurtje later stopt de limousine voor het Hilton hotel in Amsterdam.

Winston Gerstanovich
Een zaal vol mensen. Op het podium zitten de prijzen.
Winston Gerstanovich komt het podium op met drie enveloppen.
Hij vraagt Ben Saunders waarom hij het zo belangrijk vindt om mee te doen.
Ben motiveert zijn deelname en meldt terloops dat hij als extraatje één van zijn liederen ten gehore zal gaan brengen.
Gratis! Winston Gerstanovich opent een envelop en maakt de winnaar van Ben bekent. Een avondje uit met Ben!

Een nachtje met Lisa.
Als tweede komt Lisa Lois naar voren.
Ook zij doet er een schepje bovenop door te zeggen dat de winnaar een nachtje met haar door mag brengen. Met champagne! Gratis.
Winston maakt ook deze winnaar bekent.

Ideale schoondochters
Dan komen de meiden van Destiny's child naar voren.
Je kent ze wel. Drie ideale schoondochters.
Winston, in zijn beste engels, interviewt hen en vraagt of zij hun deelname kunnen motiveren.
Ik zit ondertussen in de zaal. Prijsloos.
Terwijl het drietal met rode wangetjes mijn richting op kijkt vertellen zij het hoe en waarom van hun deelname.
Ze vertellen over de belangrijkheid van de goede doelen in het algemeen en over hun slechte jeugd in het bijzonder.
Zij stellen voor om ook iets meer te doen.
Ze vragen de zaal om allen geld op het podium te gooien.

Ik benader een flauwte.
Als er €100.000,- op het podium ligt dan mag de prijswinnaar hen op dat zelfde podium komen ontmaagden. Ontmaagden!
Ik benader een directe flauwte.
Winston trekt de envelop open, kijkt in de camera en door het bloed van mijn inmiddels op springen staande aderen in mijn ogen (ik hoor ondertussen al niets meer) zie ik de lippen van Winston mijn naam vormen.
Terwijl ik bij lig te komen zie ik dat er geld van achter naar voren wordt doorgegeven. Spontaan. Voor het goede doel.
Ik kruip het podium op en begin aan te moedigen.

Mijn hart klopt bijna even hard als..
De drie meiden komen om mij heen staan en strijken vol bewondering over mijn haardos.
Ik verzuip in zes loensende ogen. Ze zijn merkbaar zenuwachtig.
Ondertussen gaat de actie door. Mijn hart klopt bijna even hard als mijn jongeheer. Winston telt hardop de euro's. Na een minuut of 20 is het bedrag bekent. €99.976,25.
Winston moedigt de mensen aan om in hun zakken te voelen.
Ik voel intussen dat mijn shirt wordt uitgetrokken. 3 paar schoenen liggen plotseling verspreid over het toneel.

Ik kijk en zie 6 prille borstjes...
3 strakke broeken liggen losjes op een stapeltje. De zaal is verhit.
Dan komt Winston naar mij toe. "Jij mag ook betalen hoor!"
Ik denk koortsachtig na. Ik heb toch al postzegels geplakt?
Vijfentwintig euro is niet niks. Ik twijfel.
3 t-shirtjes worden er op mijn hoofd en schoot geworpen.
Ik kijk en zie 6 prille borstjes nog deels verscholen achter kleurrijk satijn.

Shit, mijn joggingbroek!
Wat zijn ze mooi! Gespannen kijkt Winston naar mijn reactie.
Hij wacht op antwoord.
Ik besluit om het resterende bedrag bij te passen.
Mijn hand gaat naar mijn achterzak. Shit, mijn joggingbroek!
Portemonnee thuis laten liggen. Op het kastje naast de bank.
De meiden zien de bui al hangen. Ze zijn zichtbaar teleurgesteld.
Terwijl zij beginnen te overleggen begin ik te tellen.

Stop! We doen het!
Alle muntjes en briefjes. Opnieuw. 1 euro, 2 euro, 3 euro...
Ik draai door. €128, €3,768... Het publiek taait langzaam af.
Ik huil en tel. Dan draaien de meisjes zich resoluut om. "STOP!"; roepen zij.
"We doen het!"
Tegelijkertijd trekken ze de bustehoudertjes uit en rennen ze op mij af.
Ik hoor het niet. Ik tel door.
Een, slechts in slipje gehuld, trio Destiny's child probeert mij bij te brengen.
"Wake up!" €654.321, €732.99...

Ik kijk in het gezicht van mijn vrouw.
"Wakker worden!" Plotseling kom ik bij. Ik kijk in het gezicht van mijn vrouw. Ze kijkt bezorgd. "Gaat het lieverd? Het was druk op je werk hè? Rustig maar konijntje, ik ben bij je"