Het is de dag dat ik inval op een andere locatie van de dagbesteding van ‘Onvergetelijk Leven’. Een zorgboerderij in Kamerik.
Ik maak kennis met nieuwe mensen met ieder zijn of haar eigen soort geheugen problemen.
Het is ook de dag dat ik kennis maak met meneer J.
Als invaller houd ik als gewoonte om cliënten aan te spreken met meneer of mevrouw gevolgd door de voor- dan wel achternaam.
Zo ook meneer J.
Meneer J is een behoorlijk zelfstandig persoon maar aan zijn pretoogjes te zien voelde ik dat ik op mijn hoede moest zijn voor deze man.
Al gauw werd mijn vermoeden bevestigd. Meneer J was tijdens zijn werkzame leven docent geweest. Docent in o.a. Biologie.
Meneer werd niet gehinderd door enige vergeetachtigheid in zijn rol als docent.
Om de aandacht te vragen verhief hij enigszins zijn stem en hij legde de klemtoon op iedere lettergreep.
“HIL BERT... Toch?”, antwoordde hij nadat ik mij had voorgesteld. Hij keek rond in de groep. “Oh God! Hoe gaan we dit nu weer ONT HOU DEN.”
Er sprak zelfspot uit zijn woorden.
Meneer J bleek een aardige vent. Vol humor. Later die ochtend vroeg hij op zijn inmiddels bekende manier, “HIL BERT, hoe vaak heb jij jouw SPIJ KER BROEK gewassen?“.
Hij liet de vraag landen bij mij en de andere aanwezigen. Meerdere ogen richten zich op mijn verschrikkelijk gave moderne spijkerbroek met bijbehorende rafels…
Ik zag zijn pretoogjes en kon alleen maar lachen.
Als invaller houd ik als gewoonte om cliënten aan te spreken met meneer of mevrouw gevolgd door de voor- dan wel achternaam.
Zo ook meneer J.
Meneer J is een behoorlijk zelfstandig persoon maar aan zijn pretoogjes te zien voelde ik dat ik op mijn hoede moest zijn voor deze man.
Al gauw werd mijn vermoeden bevestigd. Meneer J was tijdens zijn werkzame leven docent geweest. Docent in o.a. Biologie.
Meneer werd niet gehinderd door enige vergeetachtigheid in zijn rol als docent.
Om de aandacht te vragen verhief hij enigszins zijn stem en hij legde de klemtoon op iedere lettergreep.
“HIL BERT... Toch?”, antwoordde hij nadat ik mij had voorgesteld. Hij keek rond in de groep. “Oh God! Hoe gaan we dit nu weer ONT HOU DEN.”
Er sprak zelfspot uit zijn woorden.
Meneer J bleek een aardige vent. Vol humor. Later die ochtend vroeg hij op zijn inmiddels bekende manier, “HIL BERT, hoe vaak heb jij jouw SPIJ KER BROEK gewassen?“.
Hij liet de vraag landen bij mij en de andere aanwezigen. Meerdere ogen richten zich op mijn verschrikkelijk gave moderne spijkerbroek met bijbehorende rafels…
Ik zag zijn pretoogjes en kon alleen maar lachen.
BOOM AARDE!
Zoals eerder geschreven was meneer J zelfstandig. Hij liep rond over het erf, voerde de kippen, reinigde de ‘POEP PLANK JES!’ en voerde diverse werkzaamheden uit.
Voornamelijk hield hij zich bezig met zijn oude vakgebied. Flora. Zo oreerde hij al een paar keer over zijn favoriete onderwerp: de BOOM AAR DE.
Ik pakte dit onderwerp aan om hem en zijn BOOM AAR DE beter te leren kennen.
“BOOM AAR DE is de aarde die ontstaat in een holle boom. Bijvoorbeeld een KNOT WILG!”
En hij vervolgde hoe mooi het was als je de aarde verzamelde en dan later tijdens nader onderzoek de beestjes en plantjes vond.
“Als je je VOOR STELT hoe deze aarde ontstaan is, van bladeren, diertjes, UIT WERP SEL EN en de boom zelf…”.
Tot slot vertelde hij hoe humusrijk en gezond deze aarde is.
Hij leek er veel over te weten maar ik durfde toch niet zonder meer op zijn kennis en geheugen af te gaan.
Hij kwam toch niet voor niets bij de dagbesteding?
Als hij echter aan het eind van de dag op zijn fiets stapt en geheel zelfstandig huiswaarts keert is mijn nieuwsgierigheid gewekt. BOOM AAR DE!
Voornamelijk hield hij zich bezig met zijn oude vakgebied. Flora. Zo oreerde hij al een paar keer over zijn favoriete onderwerp: de BOOM AAR DE.
Ik pakte dit onderwerp aan om hem en zijn BOOM AAR DE beter te leren kennen.
“BOOM AAR DE is de aarde die ontstaat in een holle boom. Bijvoorbeeld een KNOT WILG!”
En hij vervolgde hoe mooi het was als je de aarde verzamelde en dan later tijdens nader onderzoek de beestjes en plantjes vond.
“Als je je VOOR STELT hoe deze aarde ontstaan is, van bladeren, diertjes, UIT WERP SEL EN en de boom zelf…”.
Tot slot vertelde hij hoe humusrijk en gezond deze aarde is.
Hij leek er veel over te weten maar ik durfde toch niet zonder meer op zijn kennis en geheugen af te gaan.
Hij kwam toch niet voor niets bij de dagbesteding?
Als hij echter aan het eind van de dag op zijn fiets stapt en geheel zelfstandig huiswaarts keert is mijn nieuwsgierigheid gewekt. BOOM AAR DE!
BEWIJS!
Nu, 2 weken later, geniet ik van een fietstocht op de Veluwe. Plotsklaps kom ik enkele oude knotwilgen tegen. Ik waarschuw mijn vrouw. “STOP! KNOT WIL GEN…”
Mijn vrouw stopt gelijk, kijkt en antwoord, “BOOM AAR DE?”. We lachen en even later fietsen we verder. Het tasje van mijn vrouw gevuld heuse boomaarde.
Mijn vrouw stopt gelijk, kijkt en antwoord, “BOOM AAR DE?”. We lachen en even later fietsen we verder. Het tasje van mijn vrouw gevuld heuse boomaarde.
Naar een idee van meneer J!
