Sommige mensen maken het slechts een beperkt aantal keren in hun leven mee. Anderen nooit.
Je hebt een huis en je hebt je oog laten vallen op een andere woning.
Ik ben in die situatie beland. Ik dacht dat de verhuizing 'an sich' stress betekende.
Mozes!
Woning bezichtigen, kopen, wikken en wegen, tekenen.
Eigen woning taxeren, aanbevelingen (klussen!) opvolgen en opruimen voor de foto's.
Dit ondertekenen van de akte en het nemen van de foto's geschiedde gisteren.
De hypotheekstukken waren een dag eerder binnen gekomen en moesten doorgenomen, ingevuld, ondertekend geretourneerd worden.
Stiekem had ik de offerte al diagonaal doorgenomen en had gemerkt dat daar enig verschil in netto maandlasten was.
Enkele tientallen euro's boven de eerste berekening. Ik heb hier gelijk gewag van gemaakt bij de adviseur.
We noemen de adviseur even: "Fred van der Stut".
Ik heb hem gisterochtend telefonisch gevraagd om het verschil in prijs te onderbouwen en ons te voorzien van de berekening.
"Geen probleem! Ik zit nu in de buitendienst en heb diverse vergaderingen. Ik zal kijken of ik er aan toe kom!"; aldus Fred.
Gisteren: Iedereen was weg. De kinderen naar school cq werk en ook Diana was aan het werk.
Ik had de eer om het huis "Fundagereed" te maken.
Ik was begonnen te poetsen en te verplaatsen. Weldra zag het huis er spiksplinternieuw uit!
Tevreden verliet ik het huis om even plasma af te laten nemen bij de bloedbank.
Kwart over drie verwachtte ik de makelaar met camera en akte en de kinderen hadden beloofd om alles heeel netjes te houden.
Ik liep dan ook als een waakhond achter hen aan om alles weer op zijn plaats te leggen.
Achteraf kreeg ik ook het compliment van Nick dat ik deze dag wel erg op mama leek.
Enfin, de foto's waren gemaakt, Diana was inmiddels thuis en we namen gedrieen de akte door. Voorwaar een belangrijk moment.
Het was ongeveer 17:00 uur. Plotseling ging mijn mobiel over. Een mij onbekend nummer stond in het display.
Ik excuseerde mij en nam de telefoon op.
"Ja, met van der Stut"
Er ging geen belletje bij mij rinkelen.
"Ik bel voor de KPN quattrovox van MARKTPLAATS."
Er ging nog steeds geen belletje rinkelen en ik antwoordde dat ik niets op marktplaats.nl heb staan.
Einde gesprek.
Terug naar de realiteit.
Binnen enkele minuten ging de huistelefoon over.
Rosanne snelde naar het toestel teneinde ons rustig door te laten praten.
"KPN quattrovox? Momentje, ik zal mijn vader even geven…"
Op dat moment begon ie te rinkelen. De bel...
Who the fuck weet zowel mijn mobiele- als mijn huistelefoonnummer?
Hoe heet mijn hypotheekadviseur ook alweer?
"Ja, met Steensma. Waar werkt u?"
De man antwoordde aarzelend. "Bij de ING..."
"Aha, volgens mij belt u dan het nummer van een klant voor een hypotheek en niet met iemand van marktplaats…"
"oh, ja er liggen hier verschillende brieffies in de auto…"
