Wist jij dat?

Ik wou dat ik wist wat ik wilde, en dat
ik er niet zo zwaar aan tilde, want
in mijn halfvolle glaasje
staan nu meerd're halflege.
Ik heb knarsende tanden voor
mijn kiezen gekregen.
Mijn voeten gegroeid
want mijn schoenen
die wringen
van doodgewone zaken
en andere dingen
Ik wou dat ik klaar was
met weten wat ik wilde
zodat ik eens wist
wat ik wou...

Zandkasteel

Tranen verdonkeren
langzaam het zand
waarmee ik speel...
gedachteloos
met onbekende hand.

Eb glijdt weg tussen vingers.
Vloed verstoort het spel
van stuivend zand
en stelende wind.

Een eeuwige vijand die nooit overwint.
Nog even speelt de korrel op 't oneindige strand
voordat het straks op mijn kist belandt.

Pubertijd of penopauze?

"Anders nog iets?" De bakkersvrouw wacht een moment geduldig op mijn antwoord.
Ik kijk Rosanne vragend aan. Ze knikt. Ik draai me om naar de toonbank en zeg; "2 croissants, alstublieft."
Naast mij klinkt er een doffe knal.

Ik schrik niet, kijk richting mijn dochter en zie wat ik reeds verwachtte.
Ze was zojuist ontploft.

Ze probeert haar rode hoofd in haar jas te verstoppen terwijl ze mij een vernietigende blik toewerpt.
"Het is krosant!"; sist ze woedend. Ik begrijp wat ze bedoelt en haak er op in.
"Nee hoor, wij Nederlanders zeggen krosantje maar ze heten croissants.
Nietwaar mevrouw?"

Tot grote teleurstelling van dochterlief probeer ik de bakkersvrouw bij de discussie te betrekken.
Ze knikt bevestigend en met een lichte triomf kijk ik naast mij.

Ik herhaal plagend het woord croissants nog een paar keer teneinde haar uit te leggen wat het verschil is tussen de twee benamingen.
Aan haar ogen te zien kan ik elk moment mijn laatste adem uitblazen
"Hou nou op pap!"; zegt ze zacht.

Dan besluit ik toch nog één act toe te voegen aan dit toneelstukje.
"Let op, straks volgt de apotheose."; spreek ik haar quasi leuk toe.
Ze kijkt niet begrijpend voor zich uit en wacht af.

Ik betaal het verschuldigde bedrag en pak het brood en de croissants van de toonbank.
"Prettig weekend."; wenst de vrouw mij toe.

Ik kijk snel naar mijn dochter en roep vriendelijk tegen de vrouw; "Ik ook van jou!"
Op dat moment werd het zakje met croissantjes uit mijn hand gegrist en zag ik mijn dochter de winkel uitrennen.