Stukje zeep...

Daar lag ik dan, stukje zeep
Eenzaam op de grond
Ik lag daar nat, de andere keer droog
Gerimpeld heel ongezond.

Zo lag ik dagen in de douche,
Heel stilletjes te treuren.
En als er dan iemand douchen kwam,
Begon ik lekker te geuren.

Pak me op, pak me dan,
probeerde ik telkens weer
Niemand reageerde ooit,
tot op die ene keer.

Het was een mooie stevige meid,
Die bukte zich om mij te ruiken.
Op hetzelfde moment begon een
vent boven op haar te duiken.

Abrupt liet ze me vallen
en zocht zij wanhopig naar steun.
Het geluid van zijn klotsende ballen,
werd overstemd door haar gekreun.

Nog vier keer probeerde zij daarna,
Mij wederom te grijpen.
Maar ik was nu te nat,
Zoals je zult begrijpen.

Ik gleed steeds door haar vingers heen,
Waardoor zij weer moest bukken
Waarna ze mij uit pure geilheid
Tussen de voegen begon te drukken.

Dat is toch de wens van elk stukje zeep,
Om tijdens het mooiste moment in je leven
Te mogen eindigen in een wurgende greep
Waarna je resten aan haar blijven kleven.