04 April 2022

Kikkers, kus & heermoes

Zaterdag 19 juni 2021

Het is bijna 12 uur in de middag. Ik lig even op bed. Rust in mijn kop nodig.

Vannacht voor het eerst in mijn leven geslapen met kneedbare oordopjes!

Aan ons nieuwe huis ligt een slootje. Met slechts water en onkruid.

Het moet zijn uiteindelijke vorm nog gaan krijgen. Kikkers hebben hier hoorbaar maling aan.

Zij hebben hun biotoop reeds gecreëerd. Wat idyllisch! Maar…

Wat zitten er vreemde exemplaren bij! Je hebt kikkergeluiden en kikkergeluiden!

Enfin, wennen aan de oordoppen maar vannacht geslapen zonder gekwaak en gesnurk.

Vanmorgen met koffie en thee op bed wakker geworden om vrij snel daarna met emmer en schaar op pad te kunnen gaan.

In de ochtend, na de dauw moeten er namelijk 10 schermen van de vlierbes geknipt worden.

Diana is druk geweest met het verzamelen van biologische producten.

Alles bij elkaar zal in een weckpot tot een vlierbessenextract worden gemaakt.

Maar eerst knippen!

Ik stap de tuin in op weg naar de schuur maar ontdek al gauw dat een plaatselijke hoosbui de groei van onkruid heeft aangewakkerd.

Tussen het ‘gewone’ onkruid ontdek ik Heermoes. Een wat plagerig plantje dat moeilijk te overwinnen is.

Lange wortels, (mooie bloei!) en hij komt nooit alleen. Goed verwijderen, bemesten en lavameel is het credo.

Voordat ik de schuur bereik ben ik al met het schepje in de weer om de plaaggeest te lijf te gaan.

Dan gaan we op weg. Het is inmiddels lekker een beetje koel geworden dus het is zelfs een beetje fris in korte broek en jurkje.

Ook niet handig want de eerste vlierbes die we tegen komen staat natuurlijk slecht bereikbaar en beschermd door brandnetels.

Maar niet getreurd. Als we 10 minuten later bijna het bos verlaten houdt Diana mij staande, geeft me een knipoog en een kus.

We lopen verder en betreden de bewoonde wereld weer met een emmer met prachtige, welriekende bloemschermen.

 

Even later thuis begint mijn zaterdagochtend blues. Pfff. Ik kijk naar de overkant. Daar staat het in aanbouw zijnde huis van die meneer uit Friesland.

Ik help hem af en toe met de klussen die niet door één man zijn uit te voeren.

Afgelopen week was het ‘panne bier’. De 6 meter lange sporen hebben we geplaatst, verankerd en tenslotte afgedekt met het bekende blauwe dampfolie.

Pfff. Dat was me wel een week hoor! 05:17 de wekker. Werken tot 10:30 uur en aansluitend aan de slag op grote hoogte onder een brandende zon.

Lange dagen, niet meer gewend.

Papa heeft het even gehad.

 

Maar er zijn nog meer klusjes te doen. Klusjes die Diana als prioriteit ziet en ook nodig zijn. En kleine leuke dingen als het maken van horren voor ons buitenverblijf.

Maar ook bij komen van de afgelopen week! Dan is de zaterdagochtend wel een moment om kortsluiting te krijgen. Ik wil alles tegelijk.

En als Diana vraagt of ik nog tijd heb om beneden te stofzuigen en te dweilen, is het tijd om even op bed te gaan liggen.

Even de kop leeg. Denken aan oordopjes, kwakende kikkers, heermoes en vlierbes...

Klaar! Ik denk dat ik maar even ga beginnen met stofzuigen.

Moeder 91

Maandag 19 juli 2021, 06:25 uur. Herengracht Amsterdam.

Ik was als eerste binnen om de boel op te starten en langzaamaan druppelen de eerste bouwvakkers binnen. 

Maandagochtend. Vandaag start de laatste week van dit grote renovatieproject.

Tevens de laatste week van mijn rol als portier.

Ik sta buiten te wachten op het moment dat het alarm eraf gaat. Om mij heen hoor ik zelfs de eerste grappen. Hm...

Ik dwaal in gedachten af naar het afgelopen etmaal.

Voor moeder hadden we een surpriseparty georganiseerd in het verzorgingstehuis. We hadden mazzel met het mooie weer want we konden beneden in de binnentuin zitten. Met een klein gezelschap hadden we plaatsgenomen en moeder werd naar beneden gehaald voor een 'wandeling'. Wow! Dat moment dat ze de tuin in reed en de verrassing tot haar doordrong. 

Mooie traantjes en de verrassing dus al geslaagd!

Mijn gedachten worden verstoord door Menno, de heftruckchauffeur. Op die heftruck met die irritante piep in zijn achteruit! Nu had hij echter zijn truck pal naast mij geparkeerd. Menno loopt weg en ik boots hard fluitend het piepje na. Menno is reeds enkele meters verwijderd en draait zijn hoofd om. Hij hoort klaarblijkelijk het geluid en loopt met enige verwondering terug. Dan ziet hij mij staan en ik schiet in de lach. Gefopt! Hahaha! Mijn dag kan niet meer stuk!

Gisteren dus. Moeder verwerkt de verrassing en veegt de tranen weg. Mijn broer en ik kijken elkaar even aan. Een blik zegt genoeg. Mooi! Koffie, zelfgemaakte taarten. Drank en een bittergarnituurtje. Een compleet feest!

Ik sta op de bouwplaats met mijn eigen gedachten. Denkend aan vroeger. Toen wij nog verzorging nodig hadden van moeder... Zucht...

Na 2 uur en veel gemaakte foto's is het tijd om op te stappen. Moeder wordt door zus naar de kamer gebracht en daar laten we haar achter voor een welverdiende rust. Moeder 91 jaar. Op naar het volgende lustrum.

Jeugdsoos Prisma, één dag in de kerk.

 
3 januari 2012 

Osdorp

Het zal ergens in 1979 zijn geweest. Het was de tijd dat mijn ouders 's zondags naar de kerk 'de Opgang' gingen en dat ik steevast rond het middaguur uit mijn bed rolde. Overdag werken en 's avonds vaak naar de kroeg. Naar mijn stamkroeg 'BAN 80' en in de weekeinden óf naar de stad óf met de "stoere jongens" naar Bergen (NH).




Mexicaantje
Tijdens die avonden werkte ik doorgaans diverse genotsmiddelen naar binnen. Tussendoor stond ik vaak aan de eenarmige bandiet en speelden we 'mexicaantje'. Een mooie maar ó zo dure tijd! In Bergen werd mijn groep bejubeld door de plattelands meisjes maar verder dan ons haantjesgedrag kwam het niet, althans bij mij. Oppervlakkigheid alom! Voor veel van mijn makkers was dit blijkbaar voldoende.

Oog van de naald
Mijn ouders maakten zich zorgen. "Wat gaat er van die jongen terecht komen?" Verder dan zorgen maken kwam het echter niet. Hun tijd werd behoorlijk in beslag genomen door de ziekte van mijn vader. Hij was zwaar hartpatiënt en hij ging in die tijd heel vaak door het oog van de naald. Ik heb achteraf weleens gedacht dat mijn tijd in 'BAN 80' was ontstaan uit een vorm van ontvluchten. Ik moest (en wilde) mij thuis natuurlijk rustig houden.

Enfin, mijn ouders maakten zich zoals gezegd toch behoorlijk druk om hun zoon en waren waarschijnlijk dan ook blij dat ze mij konden vertellen over een verzoek van de kansel. Een jongen had over het jeugdwerk verkondigd en was op zoek naar vrijwilligers voor de jeugdsoos 'Prisma'. Heel voorzichtig brachten zij het die middag ter berde …
"Niets voor jou?"

Gods hand?
Wat of wie mij aanstuurde? Ik weet het bij God niet! Ik ging! Ik meldde mij aan en weldra maakte ik kennis, tijdens mijn eerste vergadering, met Rob, Peter en Karin.
Locatie: in een woonboot op de Amsterdamse grachten. Een warme periode brak aan.

Cola, sinas en ... Shandy!
Vrijdagavond de tienersoos. Het vrijwilligerswerk aldaar voerde ik warempel uit zonder ontwenningsverschijnselen! Een warme douche met mensen die verder keken dan de oppervlakkigheid dat ik gewend was. Mijn eerste weekend met de leden naar zee. Mijn hemel! Wat gezellig ...
De week er op had ik pas last van ontwennen. Ik verlangde terug naar die mensen!

Juiste keuze
De feestjes tijdens de vakanties, de uren die we in het Vondelpark doorbrachten, de relaties. Ik denk hier vaak aan terug. Mijn vader overleed helaas in 1980 tijdens deze periode. Wat ben ik blij dat ik terug kon vallen op echte vrienden. Mijn ouders maakten die zondag de juiste keuze. Mijn leven was veranderd.

En dit door één dag in de kerk!


Bevolkingsonderzoek darmkanker


4 april 2022.
Tja, wat had ik al geschreven? Herken je dat? Sinds (de aanloop naar) mijn onderzoek heb ik al veel geschreven. In een appje naar die en die, mijn dagboek, fb, etc.
Nu vraag jij expliciet hoe het gaat en hoe het onderzoek was en weer ga ik beginnen te schrijven. Ach, ik vind het gewoon leuk!

De aanloop naar 'de slang' was oké. Ik als loyale trouwe volger wil de voorbereidingen perfect uitvoeren. Het braafste jochie...
En ik weet dat ik heel streng kan zijn naar mijzelf. Dat heb ik de afgelopen jaren geleerd over mijn innerlijk kind.

Dus ik begon per ongeluk een dag te laat met het dieet🙄. En op dag twee at ik Almhof roomyoghurt met walnoot! Honing. Ik was boos op mij!

Dan belanden we op de avond voor het onderzoek. Laxeren! Ik klok stoer de halve liter achterover. Beetje bah. Als ik later nogmaals de papieren doorlees staat er op de laatste blz. dat ik een half uur over de 500cc moet doen!🙄.

De tweede 500cc is van een zwaarder kaliber. Ik nip rond 4 uur 's nachts de eerste druppels van het laxerende vocht. Boel BAH! En dat 30 minuten lang!
Tussen pakweg 5 uur en het afgesproken tijdstip (08:30) liep ik leeg...
De slang 'an sich' viel alleszins mee. Of niet echt tegen. Pijnstillers via infuus en geen roesje nodig. De behandelende heer deelde mede dat het er goed uit zag en dat de uitslag van een aantal genomen biopten later zou volgen. Een uurtje later lag ik alweer aan de koffie met een heuse tosti...

Afgelopen donderdag, een week nadien, werd ik gebeld. Alles in orde en het eerstvolgende decennium hoef ik niet deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek (oftewel poep in te leveren), tenzij ik zelf iets ontdek...