Er heerst een vreemde energie in de woonkamer. Op het geluid van tikkend bestek na lijken de gewone geluiden van deze jonge avond afwezig.
De stilte wordt zo nu en dan gebroken door enthousiaste stemmen van de bewoners en door het zingen van de buurtkinderen. "Sinte, sinte Maarten...".
Het is een komen en gaan van groepjes kinderen. Met lampionnen. Sommige zijn mooi geschminkt en altijd zijn wel enkele papa’s of mama’s in de buurt.
Er hangt een vreemde energie. Een beetje onwennig zelfs.
Maar op een moment, als de stilte overheerst en iedereen met de gedachten bij Sint-Maarten lijkt te zijn, klinkt de bekende, ietwat geaffecteerde stem van mevrouw M. uit het niets.
“Goh, wat is het vroeg donker hè?”
Gelukkig. Er is niets veranderd.
No comments:
Post a Comment