Vuk de Koning.

Dit is het verhaal over Vuk.
Een jongen die niet gevraagd had om geboren te worden als zoon van...
Die er ook niet om vroeg om Prins Vuk genoemd te worden.

...

Goed, hij was nu eenmaal telg uit een welgestelde, Koninklijke familie in Nederland. maar zijn familie bezorgde het volk eenmaal per jaar een vrije dag.
In tijden van zorg en ellende was het de familie die het volk een warm hart onder de riem stak.
En inderdaad, hij was zich er van bewust dat zijn familie ook wel wat geld opslurpte.
Dit hoorde nu eenmaal bij het spel. Protocollair vastgelegd.
En hij probeerde daar met zijn broer en schoonzussen ook enige betekenis aan te geven.
Van toiletwerpen tot koekhappen...

Veel onderdanen waren blij en trots op de monarchie.
Zij volgden het doen en laten van de Oranjes.
Zij leefden mee met de vrolijke hoogte- en tragische dieptepunten van de familie.
Opa Bernhard von Lippe Biesterfeld die buiten de deur snoepte.
Papa Claus von Amsberg die zijn stropdas ceremonieel afwierp.

Prins Vuk huwde een gewoon meiske. Het volk leefde mee met de traan.
Het meiske dat behandeld zou worden als ware het een 'guilty pleasure'.
"Je mag haar niet leuk vinden!" "Zij is de dochter van!!"
Maar net zoals tegenwoordig een aantal deejays mijn muzikale jeugdherinneringen degradeert tot 'guilty pleasures',
wordt de Monarchie gedegradeerd tot kop van Jut.

Het zal wel bij de tijd horen. Of ik word oud.
Eigenlijk vind ik het jammer.
Zo'n heel volk dat mee doet aan het uitpellen van de Monarchie.
Velletje voor velletje.
Van rellen tot Claus
Van asbak tot schreeuw
Van lucky tv tot een hinnikende Koningin.
Velletje voor velletje...
Tot er niets meer van over is.
Geen Koningsdag meer.
Geen collectieve vrije dag dankzij Oranje.
Geen protocol. Geen onnodige kosten...
Wat rest... Een losgeslagen volk en verder...
Geen FUCK meer!

... en zij leefden nog lang en gelukkig...