Busverhalen - Bestrating Wilnis!

In de periode 1983 - 1989 was ik werkzaam als buschauffeur bij "Centraal Nederland".
Een bijzondere periode die naast de vele leuke avonturen ook nare momenten kende.
In 2010 besloot ik om de highlights aan het papier toe te vertrouwen.

Deze keer: Bestrating Wilnis!

Lijn 126. Ook dit was een lijn die bij mijn vaste trajecten behoorde. Startte op het Muiderpoortstation te Amsterdam.
Naar Station Holendrecht en via het AMC naar Abcoude, Vinkeveen, Wilnis en als eindbestemming Mijdrecht.
Nu was het standaard procedure dat je bij aanvang van iedere dienst even op het publikatiebord keek of er nog bijzonderheden waren.
Ook die ochtend het geval geweest en zonder bijzonderheden toog ik naar Holendrecht om de chauffeur af te lossen richting Muiderpoort.
Korte tijd later vertrek ik als 126 naar Mijdrecht.
Ook dit is voor een stadse jongen een verademing om te rijden. De Vinkeveense plassen, De Baambrugse zuwe.
Allemaal vrij nieuw voor mij. Een lange weg met aan weerzijden water. Wat huizen, restaurants, havens en hier en daar een halte. Genieten dus.
Plotseling doemt er een hek voor mij op. Zo'n hek van 2 stalen palen en een rood-witte plank. "Voorspelt niet veel goeds"; mompel ik…
En zo gedacht… Ik houd halt en zie voor mij een en al activiteit. De trottoirs zijn vernieuwd en de weg voor mij ligt gedeeltelijk open.
Ik zie de nachtmerrie al opdoemen. Wachten op ondersteuning en een kilometer achteruit rijden.
Even later heb ik contact met de "Centraal Post". Er stond niets op het bord en ik bevind mij in een lastige situatie.
Het resultaat van het contact met het checkpoint kan ik mij absoluut niet meer herinneren maar het zal zo goed geweest zijn dat ik besloot door te rijden.
Ik breng de opzichter op de hoogte en heel voorzichtig trek ik op. Langs de bouwput. De rechterzijde van de bus draait langzaam het trottoir op.
Ja, zo kom ik er precies langs. 500 meter moet ik zo overbruggen. De linkerkant op de weg en de rechter op de stoep.
Het gaat goed zo en ik vorder gestaag. Ik negeer de stratemakers die achter de bus hevig met de armen zwaaien. "Stop! Stop!".
Duidelijk zie ik het 500 meter lange spoor van vernieling dat ik achter laat.
Tegels die omhoog schieten op het moment dat mijn wielen 5 tot 10 cm wegzakken.
LULLIG!
Maar het stond niet op het publikatiebord… Dus..
… Op tijd rijdt lijn 126 verder. Weer met tevreden passagiers...

Hilbert Steensma