Twee zonen en hun pa...

"Januari 2012 kwamen twee zonen hun vader 'afleveren' bij het Hospice.
Ik had dienst en aan mij de taak om hen te begeleiden op deze moeilijke dag.
Het bleek al gauw dat het niet alleen voor de gasten moeilijk was maar
ook ik kreeg een flinke spiegel gepresenteerd.
Een spiegel naar het verleden.
Ik verwoordde het als volgt."


Mocht ik mijn pa maar naar het hospice brengen
Zoals die twee op zijn 70-ste jaar.
ik zou zijn oude ribben voelen
en streelde zijn asgrijze haar.

Zoals die twee, de entree met hun pa
Die onzekere vinger op de bel
De handen vullen vaders kasten
Het gevoel zegt; "Wil ik dit wel?"

Irritaties overwinnen even de liefde
De vrijwilliger grijpt kort in
koffie, thee, een paar woorden
rust in het gezin.

Ik bracht mijn vader al eerder weg
Eenenvijftig en nog jong van geest...
Wat als hij 30 jaar langer had geleefd
hoe zou dat zijn geweest?

Had ik 'het onbegrip' begrepen
tussen zonen en hun pa?
Of zou ik alle liefde geven van
de jaren dat ik zonder hem sta?...

Al wat rest is genieten, van
een spiegel naar mijn verlies
in 1 dienst 30 jaar verwerken
ook dankzij het Almere Hospice.


"Vandaag is de vader overleden. Hij heeft niet gewacht op mijn volgende dienst.
Ik hoop dat mijn bijdrage hen heeft kunnen helpen bij het verwerken.
Hun bijdrage hielp mij wel."