Zo fucking trots op mijn zoon...

Het feestje bij mijn jarige broer is al een poos in volle gang als plotseling mijn zoon verschijnt.
Hij moest laat werken maar kon zich gelukkig al snel daarna in het feestgedruis vervoegen.
Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester als hij binnenstapt en zijn arm heft bij wijze van groet.
Hij straalt en ik voel mij trots.
Als hij even later de aanwezige ouderen persoonlijk heeft gegroet, verdwijnt hij naar de tuin.
Mijn zoon voelt zich zichtbaar thuis hier tussen zijn 'matties'. Leuk om te zien.
Binnen is het redelijk mogelijk om te praten. Buiten is het anders.
Er klinkt stevige muziek maar er komen ook YouTube-achtige geluiden uit de aangesloten smartphones op de geluidsinstallatie.
Na een poosje loop ik naar buiten om afscheid te nemen en laat de sfeer even tot mij komen.
Een aantal van de jongeren kent mij en ik krijg diverse opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd.
Voor mij een bewijs dat ik als oudere niet helemaal voor gek word gesleten.
Ik praat een poosje en geniet en zoek tussendoor mijn bloedverwant. Waar zit ie?
Mijn ogen priemen in het donker en plotseling zie ik hem, innig verstrengeld met dát meisje waar al over gespeculeerd werd.
Ik zie zijn achterhoofd en haar gezicht verdwijnt daar achter. Snel zoek ik naar het geldende jargon.
Tongworstelen.
Mijn hoofd draait weg om dit intieme moment niet te verstoren. Kopkluiven.
Dubbel. Ik lach en zie ik een beetje mijzelf terug.
Aan de andere kant zie ik daar mijn zoontje zitten.
Vreemd!
Onderweg naar huis bespreek ik de avond door met mijn vrouw. Ook het 'minnekoos' moment van onze zoon.
Plagend zeg ik: "Goh, onze zoon heeft verkering...". Mijn vrouw kijkt mij meewarig aan en antwoordt: "Nee, die tijd is geweest. Het is nu normaal om zomaar te zoenen met een meisje."
Ik weet dat ze gelijk heeft.
"Als ik in mijn jeugd een meisje innig zoende wist ik dat dat meer betekende dan een kus, toch?"; antwoordde ik terwijl ik een blik werp op mijn vrouw.
Ik merk niet dat ze zwijgt en vervolg; "Ze hebben nu hele ander maatstaven om te laten zien dat je meer voor elkaar voelt dan alleen een kusje. Lijkt mij moeilijk."
In gedachten zie ik hem weer zitten in de tuin. Mijn onomkeerbaar groeiende zoon.
Flarden van een tekst schieten door mij heen; ‘I’m so proud to be your father’.