Opa in de bocht

Mijn schoonvader is de laatste tijd een beetje in de war.
Hij heeft volgens mij PDD-NOS of ADSL.
Mijn vrouw ontkent dit en zegt hoofdschuddend; "Hij wordt gewoon een beetje ouder…"
Ik praat zo nu en dan met schoonpa.
Hij vertelt over zijn avonturen tijdens zijn wekelijks terugkerende dagjes op de activiteitenbegeleiding.
Hij zoekt vaak naar woorden maar weet altijd de kern te raken. Soms is er verdriet.
Vaak lachen we enorm over zo'n gebeurtenis.
Hij heeft gelukkig zijn gevoel voor humor niet verloren.
Soms vang ik flarden op van het gesprek tussen mijn vrouw en haar moeder.
Het gaat over 'sociaal isolement', 'afasie', 'alzheimer' en 'dementie'. Labeltjes.
Opa hoort het niet, denk ik.
Dat hij soms de weg kwijt is liet hij onlangs merken.
Ik was al een poosje met hem in gesprek.
Plotseling vroeg hij; "Waar werkt u?"
Ik viel een moment stil en probeerde tactisch te antwoorden.
"Euh, ik werk bij de ING…"; antwoord ik aarzelend.
Opa antwoord; "Oh, daar werkt mijn schoonzoon ook…"
We hebben hier achteraf allen smakelijk om gelachen.

Het is feest. We zitten thuis met zijn allen aan tafel. Onze zoon is jarig en er zijn vrienden en vriendinnen, patat én Opa!
Opa eet en luistert.
De jonge mensen maken tijdens het eten wat vieze opmerkingen en een aanwezige vriendin trekt een vies gezicht roept vrij hard; "Hou op. Ik zit te eten!"
Opa aanschouwt. De vieze opmerkingen gaan nog even door en het meisje herhaalt haar opmerking; "Ik wil eten!"
Opa ontgaat de essentie maar reageert alert.
"Ga eten dan!"