Het nieuwe werken

Ken je dat gevoel? Dat je weleens onrustig wordt in de trein of tijdens het werk?

Omdat er iemand tegenover je zit die een appel eet?

Of irritante geluidjes maakt?

Ik heb het soms op het werk.

Als er een collega zit te rammen op het toetsenbord alsof hij er doorheen moet.

Ik kan daar niet tegen. En wat er de oorzaak van is durf ik niet te zeggen.

Ben ik zo gespannen dat mijn zenuwen bloot liggen?

Zijn mijn dendrieten overgevoelig?

Het is wat het is en ik kan er mee leven.

Daar is rust.

Gelukkig kunnen we zo nu en dan thuis werken.

Vanmorgen zette ik thuis mijn laptop even aan om de komende werkdag voor te bereiden.

Ik controleerde in alle rust mijn agenda, checkte mijn e-mail en at tussendoor mijn cracker.

Mijn dochter meldde zich plotseling met de laptop om haar huiswerk te maken.

En zo zaten we gezellig samen aan de ontbijttafel.

Cadans.

Na een poosje, ik had mijn koffie bijna op, kwam mijn dochter op temperatuur.

Ze raakte in een flow. Ze tikte en tikte. Alinea na alinea.

Ze tikte en het leek wel of ze er doorheen moest.

En ik?

Mijn cadans werd flink verstoord.

Ik kreeg het warm. Mijn kopje koffie leek te bewegen en mijn agenda begon spontaan afspraken te maken.

Totaal van slag pakte ik mijn spullen, nam afscheid en verliet mijn rustige werkplek.

Niet met de trein maar met de auto. Geen onverwachte geluiden.

Gewoon naar het werk naar de vertrouwde omgeving. 

Gelukkig kunnen we zo nu en dan op kantoor werken.