Een Fries verhaal wat zich afspeelde in mijn jeugd.
Het was in de tijd dat Joop's broer Ybele nog leefde.
Stavoren.
In het huis aan de Voorstraat was het een drukte vanjewelste.
Er waren gasten. Zus Meino was samen met haar man Gordon
overgekomen uit Australie en de familie had deze dag aangegrepen
om weer eens met zijn allen tezamen te zijn.
Meino, Joop, Ybele en Nynke en heit of pake Okke.
De dag was bijzonder ontspannen verlopen en pake Joop was
zich even aan het ontspannen op het orgel...
Diverse Geest'lijke liederen bracht hij ten gehore. Dit maal was het:
"Vaste Rots van mijn behoud"
In de voorkamer zaten de broers en zussen lekker te kletsen.
Terwijl pake Joop meer en meer in zijn orgelspel opging,
deden de aanwezigen steeds meer hun best om elkaar te verstaan.
Pake Joop speelde harder en harder...
Zus Nynke keek zo nu en dan afkeurend richting orgel en gaf ook
herhaaldelijk te verstaan dat dit zo niet kon.
Pake Joop ging onverstoorbaar verder tot het echt niet meer ging.
Broer Ybele zat meesmuilend te kijken en zag de humor er wel van in.
Het gezelschap was inmiddels stil geworden en gaven toe aan de
fratsen van broer Joop.
Dan, terwijl pake Joop steeds actiever de toetsen betast en het volume nog een tikkeltje harder gaat, volgt plotseling de apotheose...
Van het een op het andere moment last pake Joop een pauze in gevolgd door een keiharde scheet.
Pake Joop wacht een moment en slaat dan onverstoorbaar de volgende tonen aan.
Meino rent proestend richting toilet en Ybele blijft quasi verontwaardigd zitten en knikt goedkeurend naar zus Nynke die een vuist balt naar broer Joop.
Schande!
De volgende keer: Wat stond zus Meino te dansen voor het toilet?
No comments:
Post a Comment