Het is begin mei 2009. Afgelopen week naar ons huisje geweest op de Veluwe. "Caprice" heet het. De omgeving van het huisje straalt rust uit. Het was dan ook de week van ultieme rust, Koninginnedag en een persoonlijk jubileum.
28 april 2009 vierde ik dat ik 100 dagen geleden mijn laatste sigaret rookte.
Fijn gevoel hoor! Zo'n record smaakt naar meer! Op naar de 200 en hoger...
Maar!... Aangezien ik nooit wil voldoen aan enige standaard viel het mij erg tegen hoeveel problemen ik had met het gevecht tegen de nicotine.
WOW! Wat dat betreft was dit de zwaarste week!
Bewust zet ik mij doorgaans af tegen standaarden.
Hoort men op het werk bijvoorbeeld een sirene, dan staan de (voornamelijk) mannen binnen een mum van tijd voor het raam naar buiten te kijken. Ik blijf halsstarrig naar mijn beeldscherm kijken en zeg zo hard mogelijk dat het vast en zeker een geel, wit of rode auto is met een blauw lampje wat er voorbij komt rijden...
Aan files door kijkers heb ik ook een broertje dood. Daar rijd ik als een wijsgeer langs, draai mijn hoofd overdreven weg van het ongeluk en toeter luid naar de eikel voor mij die inmiddels is afgeremd naar een snelheid van 50 km. per uur omdat hij zo graag de ellende wil zien van een ander.
Ik weet hoe het hoort! Ik heb de wijsheid in pacht en ik (ver)oordeel...
Ik rookte nooit op vaste momenten. Ook daar wilde ik niet aan toegeven. "Zo lekker na het eten..." etc.
Maar, afgelopen week! Mijn hemel! Ieder moment leek pijn te doen.
's Ochtends loop ik doorgaans als eerste een rondje met de hond. Tijdens de wandelng loopt de koffie door en als ik terug kom zit ik heerlijk in mijn eentje buiten. Bakkie koffie en de sigaret!
En dan 's avonds... Lekker potje koken en tijdens het sudderen liep ik met mijn glaasje wijn naar buiten en rookte ik mijn sigaret.
AUW!
Ik ben blij dat ik weer thuis ben...
Ruim honderd dagen gestopt. Op naar de tweehonderd.
No comments:
Post a Comment