Het waargebeurde verhaal over 2 broertjes in een rubberbootje.
Lokatie: Osdorpergracht - L. van Sonsbeeckstraat.
Tijd: jaren 70...
De 2 broertjes hadden die dag waarschijnlijk rondgelopen met de ziel onder de armen en waren op het idee gekomen om de rubberboot te water te laten.
Zo waren ze samen heerlijk aan het plonzen, spetteren en ze dobberden heerlijk rond.
Plotseling zag de oudste van de twee een negroïde man lopen op de brug.
De oudste kreeg een idee. Hij schatte de afstand in van de boot tot de kant van de gracht en dacht:
Hier kan niemand komen...
"Durf jij die donkere meneer uit te schelden?". De kleine keek op uit zijn spel en zocht naar het slachtoffer.
Een donkere meneer? Dacht de jongste... Zo, dat zie je niet vaak!
"Ik durf dat niet hoor..." antwoordde de kleine.
"Ach, natuurlijk wel. Doe mij maar na..."
En al snel klonk het geluid van het duo over de gracht.
"Niekrow ko hoom! Niekrow ko hoom!"
De kleine begreep niet of de grote broer begreep wat het betekende.
Hij wist het in ieder geval niet...
"Niekrow ko hoom! Niekrow ko hoom!"
De kleurling bleef staan en begon al snel dreigende bewegingen met zijn vuist te maken.
"Niekrow ko hoom! Niekrow ko hoom! Niekrow ko hoom!"
De man liep naar de wallenkant waarop de twee snel naar de overkant roeiden.
Vervolgens liep de man snel naar de andere zijde waarna de boys de exercitie herhaalden maar dan natuurlijk naar de andere zijde...
De man ging uiteindelijk op het stenen muurtje zitten aan de wal.
Het geluid van de roepende broertjes verstomde al snel. De kleine werd bang.
Een benauwd kwartiertje brak aan.
Plotseling zag de grootste van de twee de nog grotere broer lopen. Ook richting brug kwam hij.
En al snel klonk het geluid van het duo over de gracht.
"Broer! Broer! Help ons!"
Broer zag het een en ander aan, sprak kort met de man en liep door. Zonder op of om te kijken.
Hij liet de broertjes aan hun lot over. Aan de vuist van de verschrikkelijk boze man.
Hoe zou dit aflopen? Ik zou het eerlijk gezegd niet meer weten.. Jij?
Misschien komt er nog een vervolg...
No comments:
Post a Comment