Seventies. Het zal in de warme periode van het jaar geweest zijn. De zomerperiode waarop ons vader dagelijks met de fiets naar het werk in de binnenstad van Amsterdam reed.
Vanuit Osdorp, via de Sloterplas en dan zo het centrum in.
De Sloterplas en het daarbij horende Sloterpark was een rijkdom voor de in Amsterdam wonende Fries.
Wandelen, fietsen, zwemmen in de zomer en in de herfst mooie bladeren proberen te redden van het vertrappen door je bloedeigen schoenzolen...
En het geschiedde in die dagen dat vader proestend van het lachen thuis kwam.
En na te zijn uitgelachen vertelde hij over de volgende opmerkelijke gebeurtenis...
Tijdens een lange ambtelijke werkdag was vader die dag, waarschijnlijk weer eens "wat vroeger" op huis aan gegaan. Heerlijk fietsen en de wind door zijn weelderige haardos voelen waaien... Het was rustig rond de Sloterplas maar aan de zijde van de Eastonstraat zag hij voor zich een man fietsen. De man fietste een ietsepietsie langzamer dan vader en weldra begon vader in te lopen. De man had kennelijk niets in de gaten. Eenmaal bij het bekende drempeltje (vanwege een verzakking in het wegdek?) aangekomen tilt de man even zijn kont omhoog. Vader ziet dit gebeuren en herkent 's mans beweging. Even de bips omhoog teneinde de schok minder te voelen. Maar het liep anders...
De man zet zich af op de trappers en zet het op een ontluchten. Vanaf het zadel klinkt een woest gebrul...
Deels om de lucht te vermijden geeft vader op zijn beurt gas maar dan fysiek welteverstaan. Vader kijkt de man tijdens het inhalen zwijgend aan en houdt dit vol totdat hij de man uiteindelijk ver gepasseerd is. Nog een minuut of 10 fietsen. Tien lange minuten met voorpret. Hoe zal ik dit thuis vertellen?
No comments:
Post a Comment