Verslavende momenten - Zijn waarheid...

Sinds medio 2013 ben ik als vrijwilliger aangesloten bij een verslavingsvoorziening. Ik sta daar op de huiskamer en ontvang de cliënten. Deze mensen zijn allemaal min of meer verslaafd en men komt daar voor een gesprek, koffie of medicatie. In voorkomend geval kan men onder voorwaarden gebruik maken van verschillende ruimtes om hun middelen te gebruiken. Datgene wat ik daar mee maak zijn overwegend leermomenten. Maar over het algemeen zijn het zeer grappige momenten. Aangezien ik deze met jullie wil delen heb ik de namen van de betrokkenen veranderd.


Zijn waarheid...
Daar zat ik dan. Oog in oog met "Herman". Herman pochte over zijn mensenkennis en wist exact wie hij kon vertrouwen. Hij vertelde zijn verhaal. Soms langdradig. Zo nu en dan vatte ik zijn verhaal even samen. Hij keek heel fel als ik hem soms aanspoorde om 'to the point' te komen. Als werd hij flink gestoord in zijn levensverhaal. Enkele minuten ervoor was ik zijn gebied binnen gestapt. Even kloppen op de glazen deur en mijzelf binnenlatende terwijl ik verheugd snoof aan de tabakslucht. Zijn wereldje...

Fout?
Nu zat ik daar dus in de rookkamer. Oog in oog. Herman maakte mij spontaan deelgenoot van zijn verleden. Zijn leven. Zijn waarheid. Het was nogal wat wat hij had gedaan. Er waren fouten gemaakt die hij leek te kunnen verantwoorden. Wow! Het is niet niks wat hij mij vertelde. Zijn leven. In vrijheid en in gevangenschap.

Zijn waarheid!
Zijn verhaal gaf mij inzicht in een klein stukje Herman. En ik bedacht me dat er toch een stukje vertrouwen was ontstaan. Best goed toch? Binnen één maand? En dan door iemand die nota bene zoveel mensenkennis heeft! Althans, volgens zijn eigen zeggen.

Zijn waarheid.