Eenzaam in Almere

Een stoere bouwvakker

Hij stapte de trein in en kwam schuin tegenover mij zitten. Bertus.
Lichtblauwe werkbroek met van die galgen. Onder de verf en vlekken.
Het was een ruige werkman. Zijn schoenen konden tegen een stootje en aan de ietwat vette band gestempeld in zijn verzorgde haar kon je zien dat ook zijn schedel dagelijks in bescherming werd genomen door een bouwhelm.
Hij legde zijn jas, tas en een lange waterpas tegenover hem op de bank.
Het viel mij direct op dat hij zich goed verzorgde.
Hij had een klein 1-dags modebaardje. Had schone nagels en dito handen.

Hij begon te betasten
Een boy van 'midden in de wereld' zou je zeggen.
Hij zakte onderuit en keek verlegen om zich heen.
Voldoende aandacht om te beginnen met zijn dagelijkse spel.
Bertus pakte zijn mobiel en betastte het ding op verschillende plaatsen met zijn duim.
Hij zette het apparaat aan zijn oor en wachtte.
"Hoi schat, met mij." Hij keek trots in het rond.
Hij voelde dat iedereen keek. Ik keek ook.
Zij het door mijn half gesloten oogleden heen.
Het viel mij op dat hij opvallend hard de woorden aan het apparaat had toevertrouwd.

Wat gaan we eten lieverd?
"In de trein. Het was verschrikkelijk druk geweest, ik.." Hij zweeg.
Kennelijk onderbrak zijn schat hem.
"Ik ben vreseli…"
Een tweede poging strandde ook spoedig.
Zijn schat had waarschijnlijk veel te vertellen.
"Ja, ja,"; antwoordde hij om te laten merken dat hij zeer geïnteresseerd was in hetgeen hem werd verteld.
"Ik ben over ongeveer 15 minuutjes thuis. Wat gaan we eten?"; vroeg hij hard.
"Hmmm, lekker!" Hij sprak nog 5 minuten door en brak de verbinding.
Vanaf dat moment kroop hij weer in zijn schulp.
Een angstig verlegen mens in de coupe tegenover mij in de trein van Amsterdam naar Lelystad.

Snackbar in Almere Buiten
In Almere-buiten stapte hij er uit.
Hij slenterde langs wat winkels en liep even later de snackbar binnen.
"Zo Bertus, weer hetzelfde recept?"
Even later zat Bertus alleen aan zijn plastic bakje.

Een beetje gelukkig
Hij keek over het lege winkelcentrum. Iedereen zat thuis.
Gesetteld. Met partner aan de warme hap.
Hij had ook zo dolgraag een meisje willen hebben.
Maar hij woonde alleen. In Almere.

Een beetje gelukkig…, dankzij zijn mobieltje…