Toch weer Harderwijk...

Ik schrijf oktober 2010.
Het is inmiddels alweer bijna 2 jaar geleden dat we met zijn drieën door Harderwijk reden.
Mijn vrouw, zoon en ik.
Nick had i.o.m. ons en zijn leerkrachten besloten om zijn vervolgopleiding na de middelbare school in Harderwijk te doen.
Een opleiding in de zorg zou 'je van het' zijn voor hem.

Het liep anders. De zorg was op het niveau dat hij deed niet de juiste keuze.
Hij had zijn Buik vol van Billen en Baby's.
Het enige positieve aan Harderwijk was een amoureuze relatie waarin hij tot over zijn oren in heeft gezeten.
Papa en mama voelden zich enigszins schuldig over de beroepskeuze en de locatie.
Een jaar om na te denken dus.
Het leger is ter sprake gebracht en een opleiding tot politieagent.
Tot op heden is dat het niet geworden.

Inmiddels heeft Nick de draad opgepakt en heeft flink uren gemaakt in de supermarkt.
Ook hier komt zijn sociale ik goed tot zijn recht.
Prettige bijkomstigheid is dat hij ook wat geld heeft voor chille kleding wat weer handig is om chickies te scoren. Toch?
Al met al geen verloren jaar.
Nick besefte dat hij een hoger niveau moet halen om daarna leuke vervolgopleidingen te kunnen kiezen.
Op het nippertje heeft hij zich in kunnen schrijven op het ROC.
Twee jaar naar de opleiding autobranche & mobiliteit.
Zeg maar automonteur.
Hij kwam ineens enthousiast binnen lopen. "Leipe shit man! Ik heb nu een prettige opleiding gevonden!"
Okee, we hebben het even laten bezinken. Automonteur. Op zich helemaal niets mis mee.
En al snel ging de twijfel over in een gevoel van geluk. De Skoda van pa begint al wat ouder te worden...
Op het laatste moment is er ook nog een stageplaats geregeld. Kwik-fit in Harderwijk. "Waar?"
Juist. HARDERWIJK!
Ondertussen hebben we samen een overall ("Nee ouwe, dat heet geen ketelpak!") en een paar schoenen met harde neuzen aangeschaft.
Ook de schoenen waren een reden voor enthousiasme. Ze zagen er blijkbaar niet verkeerd uit.
Eenmaal thuisgekomen trok hij de nieuwe kleding aan en als blijk van dank bezigde hij enkele zinnen die mij wel een beetje bekend voorkwamen.
"Boks ouwe!" en "Tik em aan!!!"

Gisteren kwam hij thuis van zijn eerste dag stage. Hij was zichtbaar happy.
Uitgebreid vertelde hij over de dingen die hij geleerd had. Positief!
Dus wie weet krijgen we in de toekomst een technische man in de familie.

Een techneut maar dan wel een heel sociale...